|
Te oud voor een hond?
Na het overlijden van mijn grote viervoeter Sam had ik
besloten om geen hond meer te nemen. Tja ben ook al over
de 50 en ja als mij wat zou gebeuren … wat gebeurt er
dan met mijn hond.
Ik was uitgenodigd om te komen eten bij mijn vriendin,
ik werd blij begroet door haar hond Astor, hij kwam voor
me zitten en wachtte geduldig totdat ik hem wat lekkers
had gegeven, wat ik natuurlijk ook altijd bij me had, en
ja toen bekroop me plotseling het gemis van een hond zo
erg dat ik toch eens bij mezelf ten rade ben gegaan om
toch nog maar een hond aan te schaffen. Ik vertelde mijn
gevoelens aan mijn vriendin en die zei dat het misschien
wel heel verstandig was om daar eens goed over na te
denken. Ik bleef dus bij mijn vriendin eten en ons
gesprek ging ja zoals je begrijpen zal over zal ik een
hond nemen of niet. De hele avond hebben we erover
gepraat en de voor en tegens tegen elkaar af gewogen. We
liepen al bijna weer over het strand in IJmuiden met de
honden !! Thuis gekomen liet ik de avond nog eens
passeren en heb een besluit genomen, en ik ga ervoor!
Nu heb ik wel een kennisje dat bij het dierenasiel werkt
dus snel haar telefoonnummer gezocht en haar opgebeld of
er nog een leuke hond voor mij in het asiel zat. Ze was
blij dat ik belde want ze zaten met een groot probleem,
er was een jonge bouvierpup binnengebracht die ze
gevonden hadden in het bos, er borrelde een boosheid in
mijn buik op en zei: dat mee je niet toch, wie doet dat
nou!!Nou zei ze het is echt waar, een wandelaarster die
door het bos liep had het horen piepen en blaffen en was
eens gaan kijken wat er aan de hand was en zag daar een
plastic kratje met een pupje staan. Er stond water en
eten in het kratje en het kleine pupje zat te huilen en
te blaffen. Die mevr had het hondje meegenomen op haar
arm en werd overladen met allemaal lieve hondenkusjes.
Die heeft ons gebeld of wij wat voor die kleine pup
betekenen konden. Ik ben er toen met mijn collega
heengereden en de pup meegenomen. Toen ik dit verhaal
hoorde was ik helemaal van de kaart Loes en wilde er
eigenlijk diezelfde avond er al heen om het pupje op te
halen, maar ik moest geduld hebben tot de volgende dag.
 Ja
aangekomen bij het asiel zat het pupje al gezellig op
schoot bij mijn kennisje, omdat het een pupje was had de
dierenarts haast gemaakt om hem na te kijken en die
vertelde dat hij kern gezond was en dus feilloos door de
keuring heen kwam om herplaatst te worden. Ja ik hoefde
er niet lang over na te denken en ik zei: hij of zij is
mijn!!!! Nou zei mijn kennisje met een grote glimlach op
haar gezicht, dat vermoeden had ik al toen je naar hem
keek. Ik pakte hem op en knuffelde hem wat direct
beloond werd met allemaal lieve hondenkusjes. Oke ik
geef het toe en wilde dit hummeltje graag in huis nemen.
De ppieren zou opgesteld worden en het pupje werd nog
even ingeënt en gekamd en dan kon ik hem aan het einde
van de middag ophalen.
Je begrijpt ik als een speer naar de dierenwinkel en heb
daar een mandje, kluifjes, koekjes, riempje en brokjes
gekocht en voelde me zo blij als een kind. Ach ja ik heb
Sarah dan wel gezien maar ik voel me nog fit en vitaal
zit goed in mijn velletje (oke hier en daar wat verslapt
haha) dus waarom niet!
Met een blij gevoel kwam ik thuis met al die spulletjes.
Het duurde (na mijn inziens) uren en uren voordat ik die
kleine op kon halen, die klok wilde maar niet opschieten.
En toen het dan eindelijk tijd was om hem te gaan halen,
heb ik waarschijnlijk de maximum snelheid overschreden
en een bekeuring aan mijn broekrok!!
Oh Loes het is zo’n schatje ik heb hem Forrest genoemd,
dat vond ik eigenlijk wel toepasselijk, hij is nu (geschat)
11 weekjes oud en wij zijn stapelgek op elkaar. Nu volg
ik al een tijdje de site van jullie Xero en geniet van
al die mooie foto’s zoals van waterpret, herfstfoto’s
enz enz en waar ik ontzettend om gelachen heb is het
neusjes raden. Geweldig hoe kom je erop. Ik dacht zal
Forrest zijn verhaal naar Loes en Xero sturen wie weet
komt mijn lieve kanjer ook op Xero zijn site te staan.
Nou Loes en Xero ik ben dus weer rijk met mijn lieve
kanjer en weg is het gevoel dat ik TE oud ben voor een
hond en geniet met volle teugen van mijn kleine vent.
En met een dikke knuffel voor Xero zeggen wij gedag
Groetjes Marijke en Forrest
====================================================================
Marijke zoals
afgesproken een foto uit mijn eigen archief (Boris) |
