|
Het verhaal van
Takkie
Vandaag om half 4 hebben we Takkie in laten slapen. Hij
was langzaamaan aan het eind van zijn leventje gekomen...hij
was dement aan het worden, had periodes dat hij de weg
kwijt was en werd nukkig en hapte steeds vaker...hij kon
zichzelf al langere tijd niet meer schoonhouden en tilde
ook het pootje niet meer op de laatste tijd, een aantal
weken geleden kon hij zijn sluitspieren steeds minder
beheersen en moest steeds vaker overgeven ook, zijn buik
borrelde de hele dag en hij dronk steeds minder... zijn
staar was nu dusdanig dat hij bijna niks meer kon zien
maar vanwege zijn leeftijd was een operatie uitgesloten...alleen
Takkie zelf wilde nog door... zijn hartje bleef kloppen
en was zelfs gezond te noemen...maar zijn ingewanden en
ledematen en geest konden niet meer bijhouden...dus
hebben we hem vandaag laten gaan...na een leven van
bijna 16 jaar waarvan hij bijna 10 jaar bij ons is
geweest...
Ik heb hem indertijd uit het asiel gehaald, op 9 jan
2000...kaalgeschoren en verzopen stond hij daar,
gevonden op straat tussen kerst en nieuwjaar...
vermoedelijk vergiftigd en zeker verwaarloosd...hij zag
er zo uit dat kaalscheren de enige optie was...het heeft
jaren geduurd voor hij iets kon eten zonder te spugen of
diaree te krijgen...hij is een aantal keer geopereerd
aan zijn tanden omdat die zwaar verwaarloosd waren...we
hebben enorm veel liefde van hem gehad en heel veel
plezier met zijn streken en kapriolen...en eigenwijzere
en eigenzinnigere hond zal ik niet gauw meer tegenkomen...de
manier waarop hij met zijn gat naar je toe ging zitten
en zijn hard gezucht als hij boos was zal ik missen...zijn
gezichtsuitdrukkingen die niets te raden overlieten zal
ik missen... hoe hij geniet van een wortel of appel of
komkommer zal ik missen...de eeuwige strijdt om dat ene
mandje zal ik missen... zijn aanwezigheid zal ik missen...
Maar het is goed zo... rust zacht lieve Takkie...
Toen we hem indertijd opgehaald hebben zochten we een
passende naam, dus werd het Takkie, van Jip en Janneke,
als je de verhalen kent, dan weet je waarom....
Hij heeft me zoveel gegeven en door zoveel periodes heen
gesleept. hij was bevriend met elk dier dat we thuis
hadden en opgevangen hebben en dat waren er heel wat in
de loop der jaren. hij heeft gewaakt bij dieren die
stervende waren en babypoesjes warm en in het gareel
gehouden. niet 1 andere hond zal hem ooit kunnen
evenaren.
Dat is waarom deze hyves Takkie heet.
Groetjes Yinte
 |
