|
Mijn nieuwe job
Cobus en ik hadden vanaf het begin al een hele speciale
band met de oma van de tweepoters en als ze bij ons op
bezoek kwam was het altijd feest en werd er rijkelijk
met de kluiven en ander lekkers omgesprongen. Cobus
verloor oma geen seconde uit het oog en wierp zich
ongevraagd op als haar bodyguard ,ook zorgde hij ervoor
dat ze geen koude schoot kreeg, want die hield hij goed
warm door er bovenop te zitten. Toen oma een poosje bij
ons in huis kwam wonen was het dolle pret en liep meneer
zich vreselijk uit te sloven voor haar en kon de
thuiszorg gelijk de deur uit. Hij maakte haar wakker ,bracht
haar elke ochtend een serenade ,hielp haar met
pantoffels aan trekken en zorgde ervoor dat het krantje
bij het ontbijt werd geserveerd en ondertussen speelde
ik voor kruik en hield op die manier het bed warm, het
was echt teamwork.
Na verloop van tijd ging oma vakantie houden in het
ziekenhuis en toen hadden we de poppen aan het
dansen,meneer lag hele dagen voor het bed te hiepen en
te miepen. Dus op een gegeven ogenblik heeft het
vrouwtje Cobus in de auto gezet en mee genomen naar het
ziekenhuis ,oma de jas aan gedaan en in de rolstoel
gehesen en ze weer even met elkaar herenigd,wat was dat
een weerzien zeg , ik dacht in de eerste instantie dat
er een luchtalarm was afgegaan ,maar dat bleek dus Cobus
te zijn geweest toen hij oma weer zag. Inmiddels is oma
verhuisd naar een verpleeghuis en gaat hij haar
regelmatig bezoeken. Het vrouwtje vindt dat iets minder
aangenaam, want Cobus gaat gelijk voor oma in de
waakmodus zitten en dan mag er geen verpleegkundige de
kamer meer binnen komen. Hij zet gelijk een grote bek op
en als ze toch proberen binnen te komen dan trekt hij
zijn lip op en het geen je dan te zien krijgt daar zou
Prodent en andere tandpastaproducenten jaloers op zijn.
Ook het geluid wat hij erbij produceert doet denken aan
een arena vol met leeuwen,als er weer een musical komt
van de Lion king dan kan Cobus zo de hoofdrol op zich
nemen.
Ik ga ook wel eens mee op bezoek ,maar dat vindt het
vrouwtje niet handig. Xero en andere boevenvrienden ik
weet niet hoe dat bij jullie is ,maar als de baasjes
ouder worden raken ze vaak besmet met het zeur-en-mopper
virus en dat is voor de omgeving niet altijd aangenaam.
Het is namelijk zo dat ik nogal nieuwsgierig van aard
ben en overal de kamers binnen loop zonder te kloppen.
Enkele weken geleden waren we weer bij oma op bezoek en
vertelde ze me dat ik niet meer mee mocht omdat ze er
genoeg van kreeg om me overal op te halen. Ze had het
nog niet gezegd of de ene of andere Florence Nightingale
kwam de hoek om zetten en begon me te aaien en het
vrouwtje het spreekwoordelijke hemd van het lijf te
vragen.
Ze vroeg me of ik even mee wilde lopen naar een ander
vertrek omdat daar een hele delegatie ouderen op me zat
te wachten. Ik ben een sociale en keurig opgevoede hond,
dus ging me gelijk voorstellen,maar dat viel niet mee,
ik moest me een weg banen tussen de rollators en
rolstoelendoor,maar wat een enthousiasme zeg en wat heb
ik een knuffels ontvangen.
Toen we weg gingen vroeg Florence N of ik er wat voor
voelde om wekelijks lang te komen om te knuffen en
snuffen,want ze vond me uitermate geschikt voor de
functie van eerste klas kroelkip . Ze kregen die
vacature maar moeilijk gevuld omdat er geen geschikte
kandidaten voor handen waren en ik precies in het
profiel paste.
Ik heb nu een vaste aanstelling gekregen en ga elk
weekend een dagdeel de bewoners plezieren met mijn
aanwezigheid en wat nog een leuke bijkomstigheid is dat
het ook nog eens goed betaald. Elk weekend staat er een
grote doos kluiven op tafel en ik kan je zeggen dat ik
met een voldaan gevoel en een goed gevulde maag richting
huiswaarts ga.
Als ik nu iemand met een rollator of rolstoel tegenkom
wil ik er gelijk op afstappen om te kroelen en te
knuffen ,maar dan komt gelijk dat zeur-en-moppervirus
weer boven drijven bij het vrouwtje. Ze vindt dat ik
werk en privé gescheiden moet houden, maar dat lukt nog
niet zo best.
Maar boevenvrienden ,zoeken jullie een leuke kroelbaan
dan zou ik zeggen ga eens kijken bij een bejaardenhuis
in de buurt, ze kunnen aan elk bed of rolstoel wel een
paar extra pootjes gebruiken en de mensen genieten daar
zo van. Elke keer als ze mijn vrouwtje rond zien
huppelen word er gelijk gevraagd wanneer ik weer kom, de
mensen kunnen niet wachten tot ze
weer mogen knuffelen met me.
Om de privacy van de mensen te waarborgen worden er geen
foto’s gemaakt van mijn drukke werkzaamheden ,daarom
hebben we er maar eentje uit het fotoalbum geplukt.
Babs
|
 |
|
