|
Jagen!
Loes, Tys is weer vreselijk aan het jagen. (Tys:
kruising koningspoedel / bouvier oftewel de
koningsbouvier!) Weet jij wat ik hier aan moet doen?
Nee, dat wist Loes net zo min als ik … maar: ze zou er
eens in gaan duiken. Als Loes zegt dat ze ergens in gaat
duiken dan gaat ze daar ook beslist in duiken. Maar ja,
ze is ook wel heel erg druk met Xero’s site en alle
contacten die ze heeft dus er komen ook heel veel andere
dingen op haar pad.
Dus toen ik kort daarna spontaan in het park iemand
tegenkwam die vertelde dat hij jaren in de africhting
had gezeten, vroeg ik hem ook eens naar wat ideeën. Oef,
lastig. Want: jachtinstinct is best sterk. Vertel eens,
wat gebeurt er? Nou, Tys is niet lang weg. Vroeger wel,
dan stond ik met gemak een half uur op de jongen te
wachten. Tegenwoordig is het hooguit 5 minuten maar hij
jaagt wel heel doeltreffend. Oftewel: als hij gaat jagen,
is er ook iets te jagen. Maar hij gaat er dus niet
eindeloos achteraan. Als hij terug komt, zeg ik niks,
maak geen drukte. Ik sta gewoon op het bospad met de
riem in de hand, Tys komt moe en voldaan voor me zitten
en laat zich gewillig aanlijnen. Zo van: tja, dit is het
gevolg van die actie maar verdorie, het was het wel
waard ….
Allemaal leuk en aardig en Tys is echt een geweldige,
lieve en sociale hond die bijzonder goed luistert en
bijzonder goed te corrigeren is. Maar die jachtdrift
moet, al ga ik op mijn kop staan. Het is sterker dan
mijn correctie of commando ‘blijf’. En ik wil niet dat
hij achter wilde dieren aanjaagt. Dat wil ik gewoon niet.
Of Tys bal- of voergericht was? Bal! Leer hem apporteren
… dat kan Tys heel goed! Leer hem zijn prooi (lees: bal)
aan je af te geven! Dat doet Tys zonder mankeren … oooh
… euh, leer Tys speuren. Verstop de bal en laat hem
zoeken. Kan hij! Echt? Ooh … oké … Gooi de bal weg en
geef hem het commando ‘ga’. Verdomd … ja, ook dat kan
Tys maar eerlijk is eerlijk, dat is wel een hele tijd
geleden dat ik dat spelletje met hem gespeeld heb.
Er viel een kwartje. Op een afgelegen stuk terrein,
zonder afleiding, ben ik weer es aan de slag gegaan. Ik
heb eerst even lekker met alle honden gespeeld met de
bal, zodat ze de eerste energie eruit hadden. Er was mij
geadviseerd om alleen met Tys te gaan oefenen. Ik had
bedacht dat ik de andere honden na het eerste
speelkwartier in de auto zou doen en dan even met Tys
aan de slag zou gaan. Maar ja, toch even proberen hoe
het met de hele kudde tegelijk gaat … Nou, hele kudde …
Jip en Daan kunnen niet tegen de snelle reacties van
Moor, Syb en Tys op en laten het spel met de bal aan de
jonkies over. Gaan lekker rondsnuffelen en zoeken. Jagen
es wat op muisjes en ander gespuis. Tot grote
tevredenheid. Dus: die keutelden lekker rond. Opa doet
nog steeds mee met de balspellen. Nou ja, meedoen … op
zijn manier dan. Opa hoort en ziet niet zoveel meer maar
loopt gewoon achter de jonkies aan. Waar zijn gaan, is
de bal nietwaar? En opa mag dan niet meer zoveel zien en
horen, hij ruikt nog als de beste. Dus best vaak ruikt
hij de bal als eerste. Knap hoor.
|
Rechts achter het riet
zie je Daan en Jip snuffelen. Moor, Syb en Tys
staan keurig onder appel en ‘blijven’, terwijl
opa weer nergens om maalt …. Deze foto is
gemaakt, terwijl ik van de honden wegloop en de
bal achter me weggooi. |
Goed, ik ben begonnen met Moor, Syb en Tys met de
basiscommando’s. Eerst verbaal, daarna met gebaren. Dat
ging best goed hoewel opa nog wel eens door het clubje
net ‘afgelegde’ hondjes heen banjerde. Wat een
stoorzender, die ouwe …. De onder appel staande hondjes
wilden echter best proberen opa te negeren en dat ging
eigenlijk ook wel goed. Mooi. Hondjes bij elkaar gezet,
‘zit’ en ‘blijf’. Deden ze keurig. Ik liep weg met de
bal en verstopte hem in het groen. Moortje, 1-jarig
dwergpoedeltje en heel fanatiek als het om de bal gaat,
probeerde nog een paar keer snel en zonder mijn commando
de bal te halen voordat Tys en Syb mijn commande ‘ga’
opvolgden. Het rotjonk. Overigens bleven Syb en Tys
ondanks zijn enthousiaste run naar de bal toe keurig
zitten. Ik was zelf nog het meest verbaasd … wauw!
Na een paar keer herhalen ging dat heel goed. Ook Moor
bleef zitten wachten tot ik terug kwam en het commando
‘ga’ gaf. Opa denderde weer overal doodgemoedereerd
doorheen maar we geven hem allemaal het voordeel van
zijn respectabele leeftijd en negeren het verder maar.
Vervolgens moesten de jochies weer ‘zit’ en blijf’. Ik
liep een stukje weg, draaide me om zodat ik oogcontact
had met hen en gooide de bal duidelijk zichtbaar het
struikgewas in. Nu was de bal duidelijk in beweging en
dus best lastig voor de jonkies om te blijven zitten.
Dat gebeurde dus ook niet. Maar: ik ben ook niet gek en
stond niet voor niks met mijn gezicht
hun kant op. Ik zag de reactie aankomen en kon snel het
commando en gebaar ‘blijf’ geven. Dat werkte nog ook …
goh ….
Na weer een paar keer oefenen hadden de mannekes het
door en bleven keurig wachten tot ik bij hen terug was
en het commando ‘ga’ gaf. Jeetje, wat goed! Nu weer het
commando ‘zit’ en ‘blijf’, en nu bleef ik bij hen staan
terwijl ik de bal weggooide. De hondjes dreigden snel in
de poten te komen maar het commando ‘blijf’ werd gevolgd
en ze gingen pas rennen toen ik ‘ga’ gaf. Super!
Genoeg geoefend voor die dag. De volgende dag ging ik
het bos in. Als Tys ooit ergens herten heeft opgesnord,
zal hij daar beslist weer gaan jagen. Ik zag het
aankomen: lijf strak, oortjes gespitst en kop omhoog. ‘Blijf’!
Tys had er helaas schijt aan … jammer hoor. Tys kwam
echter heel snel weer terug, ging voor me zitten en liet
zich gewillig aanlijnen. Ik speelde met de bal met de
anderen. Tys mocht niet meedoen en moest rustig aan de
riem meelopen. Tys losgemaakt van de lijn en hop, daar
ging Tys weer. Shit …
Tys kwam weer terug, ging voor me zitten en liet zich
aanlijnen. Weer met de anderen met de bal gespeeld,
wachten tot Tys rustig was aan de riem en weer
losgeklikt. Tys wilde gaan, ik gaf het commando ‘blijf’
en Tys bleef …. Wel met flink de pest in (staart naar
beneden en een kop van ‘verdorie’) bleef hij bij ons. Ik
liep rustig door, geen balspellen. De anderen waren
lekker aan het spelen en het rennen en Tys moest volgen.
Deed hij keurig en duidelijk met flink de pest in. Toen
Tys een tijd rustig mee liep, de bal weer tevoorschijn
gehaald en we zijn weer gaan spelen. De oefeningen van
de dag ervoor herhaald.
En wat denk je? We hebben een heel fijne, lange
wandeling gemaakt, soms met de bal gespeeld, soms gewoon
gewandeld en Tys heeft niet meer gejaagd …. Ja, er zijn
inderdaad weer momenten geweest dat Tys weer ging jagen.
Dan herhaal ik de hele riedel weer samen met hem en het
is weer over. Morgen sta ik weer in het bos en dan komt
er weer zo’n moment. Dat weet ik nu al. En: dan gaan we
weer de hele riedel herhalen.
Het was zoeken naar wat voor Tys zou werken. Dit werkt.
Ik moet het alleen net zolang blijven herhalen tot het
echt in zijn systeem zit. Ik heb goede hoop!
 |
