|
Dag één:
Dit jaar loop ik voor de laatste keer de avondvierdaagse
mee ,want Suus mijn wandelmaatje verlaat dit jaar de
basisschool en dat vind ik erg jammer want ik vind niks
leuker dan me tussen veel kinderen begeven.
Mijn wandelvriendinnen kwamen me thuis al ophalen en
samen zijn we richting de start gegaan. Daar was het een
hartverwarmend weerzien met vriend Rik en de andere
klasgenootjes van Suus .Ik heb dus weer heel wat
knuffels in ontvangst mogen nemen en daar neem ik dan
ook altijd alle tijd voor. Alleen jammer dat mijn bazin
weer roet in het eten moest gooien , ze vertelde tegen
mijn wandelvrienden dat ze mij onderweg niks mochten
geven om te snoepen omdat ik vorige week een paar dagen
last van mijn darmen had. Ik krijg nu als tussendoortje
steeds van die droge crackers waar geen kraak of smaak
aan zit. Verder is het vreselijk leuk om de gesprekken
van Suus en haar vriendinnen te volgen ,het zijn net
oude wijven als je ze hoort kletsen. Zo hebben ze het
over Diddl plaatjes en dan weer over een oma rug. En dan
hoor ik Rik weer tegen zijn makkers zeggen dat ik zijn
vriendin ben en dan zie je de meiden kijken,die zijn
natuurlijk hartstikke jaloers ,nou ik voel me anders
best een beetje vereerd.
Dag twee:
Na de nodige knuffels in ontvangst te hebben genomen
zijn we weer aan de wandel gegaan. Rik was niet bij me
uit de buurt te slaan en ik had er weer een nieuwe fan
bij. Ik zorgde er voor dat ik tijdens de pauze goed bij
haar in de buurt bleef,want dit meisje bleef me maar
over mijn kop heen aaien. Ze had echt dat
fingegspitzengefühl over zich. Daarna werden de zwakke
enkels van Suus en Rik veelvuldig besproken en al snel
bleek dat ze er voor mij een onbegrijpelijke theorie op
na houden. Op de hei aangekomen mocht ik lekker los en
daar heb ik me dan ook lekker uit kunnen leven met een
soort genootje. De wandeling was minder zwaar dan
gisteren want toen had ik de elf kluiventocht nog een
beetje in de poten. Bij thuiskomst stond er een extra
bak eten klaar , want als topsporter moet je wel je
lichaamsgewicht goed op peil houden.
Dag drie:
Wat ze me nu toch geflikt hebben zal ik niet gauw
vergeten .De andere dagen stond de rugzak altijd klaar
en vandaag dus niet ,dus ik dacht nog even een dutje te
kunnen doen,werd ik wakker geschud door een klapperende
voordeur, bleek dat mijn wandelmaatjes zonder mij weg
gingen. Ik heb nog een stem opgezet, maar ze deden net
of ze gek waren. Later ging mijn vrouwtje me aan lijnen,
dus ik dacht het komt nog goed en ze gaat mij naar de
start brengen,moest ik het met een klein blokje om het
huis doen, dat was een zware teleurstelling voor me, ze
vonden het te warm voor me. Ook vriend Rik was het er
niet mee eens en die vond de avondvierdaagse ineens niet
meer leuk.
De laatste avond:
Omdat het vandaag weer zo warm weer was werd er
afgesproken dat ik het laatste gedeelte van de route mee
zou lopen. Op zich is dat niet het leukste gedeelte want
je staat dan heel erg lang te wachten omdat er rond de
klok van 20.00 het defilé wordt afgenomen door de
burgermeester en dat ging gepaard met een oorverdovend
lawaai want de leerlingen van de school waar ik mee liep
hadden allemaal een fluitje gekregen en dat was lang
geen fluitje van een cent. Het enige voordeel waren de
extra knuffels die werden uitgedeeld tijdens het wachten.
Bij thuiskomst moest ik natuurlijk weer op de foto met
mijn pet en medaille.
 
|
