|
Honden en kleine kinderen, kan dat samen?
Tips voor het goed samen laten gaan van honden en
kinderen.
|
 |
De beste kameraadjes
Honden en kinderen van bijna alle leeftijden kunnen vaak
de beste maatjes zijn. Kinderen kunnen ook prima helpen
bij de opvoeding en verzorging van honden. Zo leren ze
respect te hebben voor de dieren. Natuurlijk moeten
hierbij de mogelijkheden van het kind juist ingeschat
worden. Het is levensgevaarlijk om een kind van acht
jaar met een grote knoepert te laten wandelen. Wel kan
datzelfde kind helpen bij het klaarmaken van het voer
van de hond. Ook kunnen kinderen vaak hun verhaal kwijt
aan honden. Ze hebben bijna altijd een gewillig oor en
geen hond vindt het erg een verhaal voor de tiende keer
te moeten aanhoren. Wij ouders zouden allang gezegd
hebben dat we het nu allemaal wel weten. Een hond niet.
Veel honden hebben de tijd van hun leven als de kinderen
in de puberteit zijn gekomen en een vriendje of
vriendinnetje krijgen. Wat is er voor die kinderen
fijner dan urenlang, na schooltijd, hand in hand door de
straten te slenteren. Een mooier excuus voor die
wandelingen dan dat ze de hond even gaan uitlaten is er
bijna niet.
|
|
Voorzichtigheid is wel geboden
Toch moeten we altijd voorzichtig zijn met honden en (voornamelijk)
kleinere kinderen. Honden communiceren vooral via hun
houding en met lichaamstaal en kinderen zijn veel meer
ingesteld op spraak. Dit kan problemen opleveren omdat
honden en kinderen elkaars communicatie niet begrijpen.
En hier hebben we dan te maken met een potentieel
probleem tussen honden en kleine kinderen. Ze
communiceren dus anders en dit kan onderling onbegrip
kweken, waarvan vaak de gevolgen niet zo goed zijn te
overzien. Bovendien zitten vaak bij
communicatieproblemen tussen honden en kleine kinderen,
de gezichtjes van de kinderen op bijthoogte van de hond.
Hier hebben wij dus als volwassenen een zeer grote
verantwoordelijkheid. Zeker omdat in negen van de tien
gevallen waarin het mis gaat tussen hond en kind het van
geen van beiden de schuld is. Het is dan de schuld van
de volwassene die niet goed heeft opgelet.
Aan de hand van een paar voorbeelden zal ik proberen uit
te leggen hoe het werkt.
|
|
Kleine kinderen op ontdekkingsreis
Kleine kinderen zijn volop aan het leren. Ze willen de
hele wereld ontdekken en doen hiervoor allerlei
oefeningen. Ze willen weten hoe een Teddybeer of een
Barbiepop in elkaar zit en proberen of de poten of benen
eraf kunnen. De ogen moeten het ook vaak ontgelden en
pluche neusjes worden helemaal afgekloven. Dit is
volkomen normaal en hoort bij het groeiproces van kleine
kinderen. Kleine kinderen zien een hond niet anders dan
die Teddybeer. Ook daarmee kan geknuffeld en gespeeld
worden. Stel u eens voor: De hond ligt lekker in zijn
mand. Het kind kruipt over de vloer en is weer eens op
ontdekkingsreis. Het kind heeft zich klein gemaakt en
straalt onderdanigheid uit. Het kind ziet de hond en
kruipt er naar toe. In de natuur zal een hogere in
rangorde bijna nooit naar een lagere toegaan tenzij hij
wil corrigeren. Maar dan maakt hij zich groot. Het kind
toont zich dus kruipend nog eens extra onderdanig ten
opzichte van de hond. De hond heeft in ieder geval dit
idee. Het kind niet. De hond gromt en waarschuwt een
lagere in rangorde dat deze niet dichterbij moet komen.
Hij wil dat niet en heeft hier in "hondennormen" het
volste recht toe. Het kind is immers onderdanig. Het
kind vindt het echter alleen maar leuker, want er komt
nog geluid ook uit die hond. Dit is veel aantrekkelijker
dan die Teddybeer die ergens in een hoek ligt. Het kind
kruipt door en gaat verder op onderzoek uit. Een
onderzoekend kind wil kijken of die oren vast zitten, of
er aan de neus gedraaid kan worden of dat de ogen eruit
kunnen. Het kind kan niet anders. Het is de wereld aan
het ontdekken. De hond bijt, is vals en wordt afgemaakt.
Die rothond.
Maar dit was geen rothond. Dit was een volkomen normale
hond die puur honds heeft gereageerd met helaas een hele
slechte baas die er niets van heeft begrepen.
|
|
Kleine kinderen die commando's geven
U bent met uw hond naar cursus en leert allerlei
oefeningen uit te voeren om uw positie als leider van de
hond te bevestigen. In huis doet u wat oefeningen en uw
kinderen zien dit. Uw kinderen doen dit na: "HOND ZIT,
GA ZITTEN, SCHIET JE NU OP, GA NU ZITTEN, ZIT, ZIT,.....
MAM HIJ WIL NIET GAAN ZITTEN." U bent dat getuttel met
die hond zat en maant de kinderen de hond dan ook
eindelijk eens een keer met rust te laten. U bent
namelijk net druk met iets anders bezig. Dit betekent
wel dat u het goed vindt dat de hond niet reageert op
commando's van de kinderen. Met andere woorden: de hond
wordt door de leider boven de kinderen geplaatst.
Waarbij de hond het recht heeft corrigerend op te treden.
Veel beter is het de kinderen te helpen met het
uitvoeren van het commando en zo aan te geven dat de
kinderen boven de hond staan. U als leider mag de
positie binnen de rangorde bepalen. Natuurlijk bepaalt u
dat de kinderen hoger staan.
Dit houdt allemaal in dat u, als een goede leider,
bepaalt wat er gebeurt. De hond moet de gelegenheid
hebben weg te komen van kleine kinderen. Geef hem een
plek waar hij niet gestoord kan worden. Leer de kinderen
dat de hond geen speelgoed is. Betrek de kinderen bij de
opvoeding van de hond en leer ze dat honden gewoon deel
uitmaken van het gezin. Bij ons thuis liepen een half
jaar geleden vier honden rond. Voor de kinderen was dit
inmiddels zo normaal dat ons oudste zoontje van zes jaar
vroeg: "Pap, wanneer krijgen wij nu eens een huisdier......."
Als u bij dit alles maar één ding altijd in het oog
houdt: LAAT KINDEREN EN HONDEN NOOIT ZONDER TOEZICHT BIJ
ELKAAR.
|
|
Er komt een baby
Een iets andere situatie is het als mensen een hond
hebben en er is een baby op komst. Een heel heuglijke
gebeurtenis waar natuurlijk erg naar wordt uitgekeken.
En er verandert natuurlijk van alles. Veel honden zijn
hier de dupe van. Meestal volledig ten onrechte. In de
eerste plaats is het absoluut niet waar om te denken dat
honden jaloers worden op de baby. Jaloezie komt bij
honden niet voor. Gedragsveranderingen wel maar die
hebben meestal een duidelijke oorzaak. Een van de eerste
dingen die belangrijk zijn bij het vaststellen van een
oorzaak van een gedragsprobleem is of de situatie van de
hond de laatste tijd is veranderd. Natuurlijk is die
veranderd als er een baby is geboren. Vaak is die
verandering echter ten nadele van de hond. Dat is jammer
en eigenlijk helemaal niet nodig.
Maak de komst van een baby juist leuk
Betrek de hond in de komst van de baby. Laat hem zien
dat er een babykamertje wordt ingericht en doe hier
vooral vrolijk bij. Is de baby er eenmaal, laat de hond
dan merken dat deze verandering alleen maar leuk is.
Laat hem een keertje extra uit in plaats van juist
minder vaak, wat helaas meestal gebeurt. Laat hem
snuffelen aan de baby als die in de huiskamer is. Een
lik van de hond zorgt echt niet voor allerlei enge
ziektes. Sluit hem in ieder geval niet buiten. Laat alle
visite de hond een aai en wat lekkers geven in plaats
van hem weg te sturen of op te sluiten in een andere
kamer. Dit betekent niet dat als de hond niet mocht
bedelen, hij dit nu ineens wel mag. Dezelfde regels
gelden nog steeds. Maar het kan wel een stukje leuker
gemaakt worden. Helemaal verstandig is het om tijdens de
extra wandeling wat extra oefeningen te doen met de hond.
Dan geeft de baas aan dat er in de rangorde helemaal
niets veranderd is. Alleen de roedel is wat uitgebreid.Tekst
|
|
|
