|
Bloedoor – Othaematoom (o.a.Homeopathie)
Drs. Atjo Westerhuis, dierenarts, verbonden aan WHG
Westerhuis Kliniek voor Gezelschapsdieren, Dalwagen 29c,
6669 CA Dodewaard, T 0488 – 410040; spoed: 410077; F
0488 410099 a.westerhuis@whgdierenartsen.
Nota bene
Deze cliënten hand-out is bedoeld als ondersteuning van
het consult door de dierenarts. De tekst gaat ervan uit
dat uw huisdier al door de dierenarts is gezien. De
adviezen in de hand-out gelden alleen voor dieren bij
wie de diagnose is gesteld. De informatie dient niet als
vervanging van een consult door de dierenarts!
Bedenk bij het lezen dat de gezondheidssituatie van uw
huisdier anders kan zijn dan in de teksten wordt
beschreven.
Verder worden al onze hand-outs vervaardigd aan de hand
van niet alleen wetenschappelijke literatuur, maar ook
van onze eigen inzichten op grond van persoonlijke
ervaringen. Daarom kan de informatie voor een deel
afwijken van de gangbare literatuur.
Inleiding
Een bloedoor of `othaematoom', zoals de
wetenschappelijke naam luidt, is niets anders dan een
bloeduitstorting (= haematoom) in de oorschelp. Het komt
het meest frequent voor bij honden, maar ook bij katten
zien we wel eens een bloedoor. Een eigenaar kan flink
schrikken bij het ontdekken van een bloedoor: het ene
moment is er ogenschijnlijk nog niets aan de hand, het
andere moment heeft de hond of kat een enorm gezwollen
en pijnlijke oorschelp. Hoe ontstaat nu een bloedoor en
wat zijn de behandelingsmogelijkheden?
Ontstaanswijze
Zoals reeds gezegd is een bloedoor een ophoping van
bloed in de oorschelp. De oorschelp bestaat in feite uit
drie lagen: de binnenzijde en de buitenzijde van de
oorschelp bestaat uit huid en tussen deze twee lagen
huid zit een dun flapje kraakbeen. Tussen huid en
kraakbeen lopen veel (grote en kleine) bloedvaten. Door
hard klapperen met de oren, ergens tegenaan te slaan met
de oren of heel hard aan een oor te krabben kan er een
bloedvat kapot gaan. Dan ontstaat er een ophoping van
bloed tussen huid en kraakbeen (=othaematoom) aan de
binnenzijde van de oorschelp.
Diagnose
Een bloedoor ziet eruit als een flinke fluctuerende
verdikking van de (binnenzijde van de) oorschelp. De
verdikking is pijnlijk door de spanning op de huid en de
druk op het kraakbeen. Vaak is er natuurlijk ook een
oorzaak voor het klapperen met of krabben aan de oren!
Het is dus van belang dat behalve het bloedoor ook een
eventuele oorontsteking of huidirritatie onderzocht en
behandeld wordt. Een fluctuerende zwelling van de
oorschelp kan ook veroorzaakt worden door een abces. Het
dier zal dan echter ziek zijn en koorts hebben en er zal
meestal sprake zijn van een wond(je) van de oorschelp (bijvoorbeeld
een bijt- of krabwond).
Behandeling
Wordt een bloedoor niet behandeld dan zal het dier de
neiging hebben om telkens te blijven schudden met de
kop, omdat de zware dikte aan het oor vervelend aanvoelt.
Daardoor is de kans groot dat het bloedvat telkens kapot
gaat, of dat het oor uiteindelijk zelfs kapot geslagen
wordt. Als het haematoom zonder hulp van buitenaf
verdwijnt, dan zal de oorschelp na lange tijd volledig
verschrompelen, waardoor een soort bloemkooloor ontstaat.
Dit is pijnlijk. Het is daarom verstandig een
behandeling in te zetten.
Een bloedoor kan op verschillende manieren worden
behandeld. Welke manier we kiezen hangt af van de
grootte van het haematoom, van hoe lang het haematoom
reeds bestaat, van de precieze lokalisatie van het
haematoom en van het feit of het gaat om een recidief of
niet.
De meest effectieve behandeling is een operatie. Een
operatie kan direct na het ontstaan van een bloedoor
worden uitgevoerd. De operatie wordt uitgevoerd onder
algehele narcose. Er wordt aan de binnenzijde van de
oorschelp een langgerekte S-vormige snede gemaakt. Via
deze opening wordt het (inmiddels gestolde) bloed
verwijderd. Daarna wordt de oorschelp over het gehele
oppervlak van de oorschelp doorstoken met een groot
aantal enkelvoudige hechtingen. De hechtingen gaan dwars
door alle lagen van de oorschelp heen. Zo wordt er een
stevige en gelijkmatige druk uitgeoefend op alle
bloedvaten in de oorschelp,
waardoor bloedingen worden tegengegaan. Gedurende de
eerste 14 dagen zal uw hond of kat een kraag om krijgen
om het oor te beschermen. Na 14 dagen kunnen de
hechtingen verwijderd worden. Na de operatie zal er
altijd een vervorming van de oorschelp optreden: de
oorschelp zal min of meer `gekreukeld' raken. De
operatie is relatief eenvoudig en leidt tot goede
resultaten.
Een andere, veel goedkopere, methode die tegenwoordig
veel wordt toegepast is het leegzuigen van het haematoom
en het daarna inspuiten van een depotpreparaat van een
ontstekingsremmer in de holte waar oorspronkelijk het
haematoom zat. Ook met deze methode moet ongeveer 10
dagen worden gewacht, omdat anders het risico van het
opnieuw vollopen van de oorschelp met bloed te groot is.
Bij de meeste dieren kan deze behandeling zonder narcose
worden gedaan. Helaas is de kans op mislukking vrij
groot: in veel gevallen komt het haematoom toch weer
terug (ook dus na 10 dagen wachten). Ook zien we bij
deze methode nog wel eens een secundaire infectie
optreden, zodat de oorschelp niet alleen volloopt met
bloed, maar er ook nog eens een abces (=ophoping van
etter) ontstaat. Dan moet dus alsnog geopereerd worden!
Het zal u dus niet verbazen dat deze methode niet onze
voorkeur geniet en bij ons in de kliniek in principe
niet wordt toegepast.
Bij Westerhuis Kliniek voor Gezelschapsdieren is de
meest toegepaste methode dan ook een hele andere:
homeopathie. Als er geen dwingende redenen (zie boven)
zijn om te opereren dan kiezen wij het liefst voor een
homeopathische behandeling met de middelen Arnica D6 en
Hamamelis D3. Deze twee middelen zorgen ervoor dat de
bloeding sneller stopt, ze reguleren de resorptie van
het bloed en de genezing van de oorschelp en bovendien
vermindert Arnica in de acute fase het pijngevoel. De
behandeling kan meteen worden gestart en zal gedurende
een periode van 3 weken moeten worden voortgezet. Van
beide middelen moeten 3 x daags 5 druppels worden
ingegeven. Er zijn geen risico's of bijwerkingen van
deze behandeling te verwachten en bovendien is het niet
belastend voor de patiënt. Het is ook geen dure
behandeling (zoals bijvoorbeeld een operatie). Het
cosmetisch resultaat is goed tot zeer goed. Meestal zien
we een zeer minimale vervorming van de oorschelp nadat
het haematoom verdwenen is.
De verschillende behandelingsmogelijkheden worden bij
ons in de kliniek zorgvuldig tegen elkaar afgewogen,
zodat we bij iedere patiënt de meest ideale
behandelingswijze op maat kunnen kiezen.
 LET OP!
Vergeet nooit de eigenlijke oorzaak van het bloedoor, de
oorontsteking, te behandelen. Als het dier blijft
klapperen of krabben dan is iedere methode immers
gedoemd om te mislukken! |
