|
Help! Mijn baasjes draaien door…
Nu heb ik me toch een halve ‘wereldreis’ gemaakt. Ik ben
met mijn baasjes naar Lüneburg geweest om daar mee te
doen aan de show van de Duitse bouviervereniging.
We waren nog nooit zo ver weg geweest, dus dat moest ook
een keertje geprobeerd worden. Net zoals ik ook altijd
van alles nieuws moet uitproberen doen mijn baasjes dat
dus ook.
Na een half uurtje rijden dacht ik, “hoera we zijn er!”.
Foutje…. we stopten alleen maar om samen met een paar
andere mensen en hun hond verder te rijden. Na het
volgende half uurtje begon ik me langzaam af te vragen
of we er nog niet waren en na nog een uurtje waren we er
nog niet. Ik begon er nu bijna aan te twijfelen of mijn
baasjes toch niet helemaal gek geworden waren. Soms
stopten we, dan mocht ik ff lekker eruit en ff met de
andere hondjes spelen, maar zeg eens wat een onzin. Als
je mij wilt laten spelen ga je toch niet eerst uren
rijden??? Na een nog een half uur ben ik maar gestopt me
zorgen te maken over mijn baasjes. Want beter een goede
gek dan helemaal geen gek als baasje.
Gelukkig zijn we toch nog ergens aangekomen. Het werd
tijd.
’s Avonds zijn we gezellig met 10 baasjes gaan eten en
wij mochten er lekker allemaal bij zijn. Dat was best
gezellig. Toen we zaten te eten kwamen er nog 3 meneren
aan de tafel naast ons zitten. Eentje was er heel erg
aardig tegen mij. Knuffelde mij meteen bij binnenkomst.
Voelde wel een beetje heel erg goed aan mijn kopje voor
de vorm (!?!?!). Dat vond ik best een beetje vreemd.
Maar ja, iedereen vind mij nog steeds eeeeeeenig, dus ik
liet het maar voor wat het was.
De volgende morgen was het best op tijd opstaan. Ik
dacht dat ik eindelijk een keertje kon uitslapen voor
een show knallen ze me nog om 7:00 uit mijn mand!
Op naar het ontbijt! Ja…. Mijn baasjes natuurlijk, ik
zat weer tegen mijn droge brokjes aan te kijken!
Ff later was ik er klaar voor. Eerst waren er 2 andere
rassen dus het duurde eventjes. Maar bij de bouviers was
ik vrij snel aan de beurt. Eerst een puppyreutje daarna
mocht ik de ring in….
Daar stond ik dan. Ik verstond er geen woord van alles
was in het Duits. Zelfs mijn vrouwtje begon zo gek te
praten. Ik had dus weer een moment van twijfel of het
met haar nog wel goed ging. Daar gingen we dan… De ring
was best groot, ik schat 10m bij 20m. Voor mij is dat
natuurlijk geen probleem. En voor mijn vrouwtje viel het
nog net mee. Meneer de keurmeester scheen er lol in te
hebben de mensen eens flink te laten rennen. We begonnen
met 3 rondjes warmdraaien. Lekker als je zo lang in de
bench gelegen hebt. Daarna mocht ik als eerste naar
keurmeester meneer Dr. Peper. Zo noemde de mensen hem.
Toen zag ik het, het was die meneer die gisteravond mijn
koppie zo goed had gevoeld en zo aardig deed! Gezellig!
Ik was nog eventjes aan het twijfelen of ik hem ook
uitbundig wilde begroeten maar besloot netjes te blijven
staan en hem keurig netjes één pootje uit het staan te
geven. Ja! Ik ben netjes opgevoed hoor! Weer werd mijn
koppie gevoeld en die meneer zei “vorzüglig”, hij had
beter gewoon schnitzel kunnen zeggen dan wist ik
tenminste meteen dat het om eten ging. Ik neem tenminste
aan dat ze het over het eten van gisteravond hadden. Ik
besloot maar eens mijn vrouwtje aan te kijken …. ik kan
namelijk lezen en schrijven met mijn vrouwtje en
aangezien ik ff geen pen bij me had besloot ik op de
ondertiteling over te gaan.
Uh??? “vorzüglig”betekent uitmuntend??? En daar ging hij
verder. Bovenlijn en porporties ‘vorzüglig’, hoekingen ‘vorzüglig’,
borst ‘vorzüglig’. Wat ben ik blij dat het uitmuntend
betekend en niet schnitzel, want dat lijkt me nogal
lastig lopen met al die schnitzels op je lijf. Bovendien
vond hij mij helemaal ‘vorzüglig’. Stel je voor.
Levensgevaarlijk in het land van de schnitzels.
Toen hij klaar was met mij overal te kriebelen,
bewonderen (en schnitzels op te plakken) zei hij tegen
mijn vrouwtje in het Duits. Lopen jullie maar a.u.b.
even naar de andere kant en niet daar waar die andere
staan want dit is zo’n mooie bouvier het zou zonde zijn
als daar wat mee zou gebeuren…. Uh… Wauwie. Blij dat ik
van die stoere lange haren op mijn wangen heb staan, kon
lekker niemand zien dat ik nogal bloosde van dat pracht
compliment.
Later kwam er nog een bouvier mijn kant uit.
Daarna werden de andere naar een nummer gewezen behalve
ik en die andere van mijn kant.
Hij naast me was de een kampioen van Duitsland. Daar
stond ik dan, meneer de keurmeester begon het publiek
uit te leggen waarom hij zo moeilijk kon kiezen.
Hij is mooier, kijk hem nu toch eens staan wat een
pracht boef, een uniek exemplaar! Uh???? Heb ik een
brilletje nodig?? Wijst hij naar mij?? Perfecte vorm,
alles perfect volgens de raskenmerken van een bouvier.
En hij, ja hij wees toch echt op mijn buurman, is iets
minder maar bijna perfect. Hij stond daar te twijfelen
en twijfelen. Het leek wel een uur! Laat me even denken
zei hij, weet jullie wat, loop nog maar een keertje
allebei op en neer. Hoera, weer ff op mijn mooist lopen.
Ik deed natuurlijk weer netjes mijn best en ik loop ook
heel erg mooi, (ik zou best ergens ver weg familie van
de Lippizaners kunnen zijn of zo) maar….. Een bouvier
die wat ouder is loopt en beetje zo van plof, plof, plof.
Net zoals een bouvier die een stukkie dikker is. Maar
toen zei de keurmeester en hij loopt volwassener,
terwijl hij naar mijn buurman wees. Daarna ging hij weer
effe verder met twijfelen liep naar mijn buurman en
zette hem eens goed neer….. “Zo”, zei hij. Dat was wat
de beslissing maakte.
Wat was het spannend! Bijna was ik eerste, maar net niet.
De keurmeester gaf mijn vrouwtje een hand en zei : “Laat
hem wat meer langs de fiets rennen en dan zijn de rollen
de volgende keer omgedraaid”.
Maar mijn vrouwtje was mega blij, alsof ik eerste was
geworden. Wat een mooie complimenten heb ik gekregen en
ben ook wel heel trots op mezelf!
Mijn vrouwtje vond het heel erg fijn dat de keurmeester
veel vertelde. Hij legde uit hoe een bouvier er volgens
de rasstandaard uit moest zien en wat er bij vele op het
oog mooie bouviers toch niet helemaal in orde is. Meneer
Peper keurde niet volgens zijn eigen smaak, maar hoe een
bouvier moest zijn. Dat hadden we nog nooit meegemaakt.
Het was behalve een hele mooie zonnige dag,was het heel
leerzaam en een pracht resultaat! Op mijn keurverslag
staat namelijk V2, Res. Anw. DT. Jug. CH. VDH und Club.
Dus de punten zijn dit keer voor mij want hij was al
kampioen!
Kortom, wat hebben we genoten van het weekend in
Lüneburg.
Een knuffel van Nolan.
|
