|
Hallo allemaal
en leuk dat je de moeite wil nemen om dit verhaal even
te lezen.
Waarom dit verhaal op de site van Xero? Loes heeft me
enkele jaren geleden al gevraagd voor een leuk verhaal
te schrijven omdat wij de trotse eigenaars zijn van 2
blonde Bouvier teefjes, maar het kwam er door de drukte
nooit van.
Gelukkig hebben Loes en ik altijd wel enig contact
gehouden en daar ben ik zeer blij om.
Ik zal me eerst even voorstellen: Ik ben Alfred, ben
getrouwd met een lieve vrouw en ben inmiddels 57¾ jaar
jong.
Ikzelf heb altijd een Bouvier om me heen gehad en dat beviel me uitstekend.
Doordat we een boef hebben moeten laten inslapen, kreeg
ik het er behoorlijk moeilijk mee, zonder dat ik het
zelf in de gaten had. Ik werd sacherijnig, gauw
geïrriteerd en vrij agressief in mijn woorden. Mijn
vrouw en andere mensen werden er vaak de dupe van en dat
werd mijn vrouw op een gegeven moment zat. Regelmatig
keek ik naar de plaats waar ze altijd lag en de tranen
stroomden dan over mijn wangen. Ik werd steeds meer
depri en mijn vrouw ging daarom voor verandering zorgen.
Op een dag zat ze ’s Avonds achter de computer op zolder
en riep naar beneden dat ik even moest komen. Ik
morrelde en had geen zin, maar ben uiteindelijk toch
maar gegaan. Daar had ze een advertentie met foto gezien
van een nestje bouviers. Ik zei: Hou toch op, ik wil
geen hond meer, maar toen ik de foto zag, was ik
verkocht. Zaterdag gaan we naar X toe en halen er 1 op,
zei ze. Ik morrelde wat, maar daar had ze maling aan. Zo
gezegd, zo gedaan. Wij gingen op weg naar X en kwamen
bij het huis aan waar de boeven waren. Na binnenkomst
kregen we de boefjes te zien. Enkele mannetjes en 2
teefjes. Mijn vrouw had haar keuze al gemaakt, maar liet
de eer aan mij om er 1 te kiezen. Tja, iemand die mij
kent, weet dat ik het dan erg moeilijk krijg. De
eigenares zei: Als je niet kan kiezen, neem je ze toch
gewoon allebei ? Dat was dom om te zeggen, want (
volgens mijn vrouw ) was de smile op mijn gezicht enorm.
Dus wij naar huis met 2 boefjes.
De twee boefjes zijn inmiddels iets ouder dan 7 jaar en
we hebben er nog steeds geen spijt van. Ze hebben in
puppietijd een vermogen aan meubels en schoenen gesloopt,
maar dat was na de loopsheid ook weer over en dan
vergeet je het snel. De éne boef was toen ze nog jong
was, een ontdeugend boefje die steeds de trap naar boven
op wilde klimmen. Om een val partij te voorkomen heb ik
er een RVS hekwerk voor gezet, zodat ze niet naar boven
toe konden. ( Had ik dat maar nooit zo gedaan, want ik
heb er nog steeds enorme spijt van )
Op een gegeven moment schijnt het hekwerk omgevallen te
zijn en heeft 1 boefje er een klap van gehad. Alles
nagekeken en ook bij dierenarts geweest, maar niets
kunnen vinden. Na enkele dagen strompelen ging het
gelukkig beter met haar. Elke keer als we bij de
dierenarts waren lieten we haar onderzoeken maar er werd
nooit iets gevonden.
Mijn zwager heeft ook honden en fokt ermee. Hij zei: Ga
eens met me mee naar België en laat daar eens kijken
naar je hond. Zo gezegd zo gedaan. Er werden foto’s
genomen van onze boef en het bleek dat ze een zeer zwaar
trauma aan haar rug had. Op de foto was duidelijk te
zien dat er een golf beweging in haar ruggengraad zat.
Nu snappen we ook waarom onze boef haar speelzigheid en
zo verloor. Nu zit ze levenslang aan de pijnstillers.
Zolang de pijnstillers werken blijft ze bij ons, maar
zodra we merken dat de pijn te heftig wordt en er niets
meer aan te doen is, bekijken we het wel weer. We laten
haar niet lijden. Doordat ons boefje dus niet meer zo
speels is en haar zus wel, kwam haar zus enorm te kort.
Op een avond zaten we voor de computer en zaten we op
Hyves. Via via kwamen we bij een berichtje, waarin
mensen werden gezocht voor hondenopvang. Dat leek ons
wel wat en we besloten contact op te nemen. Om nu een
lang verhaal een beetje kort te houden, we gingen in de
honden opvang.
We kregen honden van diverse pluimages, verzorgde ze en
werden met toestemming en formaliteiten aan de nieuwe
eigenaar over gedragen. Dit hebben we enkele malen
gedaan en op een gegeven moment kregen we een hondje (
boomer soort ) waar onze honden blij mee waren. Het
beestje speelde en zorgde voor vreugde bij onze boeven.
Maar ja….. de hondenopvang had een plaatsje voor haar.
Mijn vrouw belde en belde de nieuwe eigenaar, maar
helaas geen contact. Op een gegeven moment was ik het
beu en zei: Laat maar, we kopen haar zelf wel. Het gaat
goed tussen die drie en waar er 2 kunnen eten, kunnen er
ook 3 eten en die kleine eet niet veel. Zodoende hebben
we een tijdje geen honden meer op gevangen omdat het
anders een beetje erg druk zou worden bij ons thuis.
Pas geleden kwamen we via Facebook ( waar het al niet
goed voor is ) wederom een bericht tegen over
Hondenopvang De Pannehoeve in Kats (zeeland ). Aangezien
we Jolanda en haar man nog kende en er contact mee zijn
blijven houden reageerde we op haar “advertentie “ van
puppies dag.
Ze hadden daar jonge puppies en andere honden in de
opvang en we gingen er wat graag weer eens naar toe. Het
was vertrouwd toen we er binnen wandelde en we voelde
ons weer thuis. Er waren redelijk wat bezoekers die er
een kijkje kwamen nemen. Zo kon je lekker even met de
pups knuffelen ( onder toezicht ) en kon je de andere
honden bewonderen, aanhalen en mee knuffelen. Onder het
genot van een lekker bakje koffie en beschuit met
muisjes ter ere van de pups, maakten we er allemaal een
leuke dag van. Er waren ook mensen die voor hun vakantie
naar Zeeland kwamen en vroegen of ze bij de Pannehoeve
ook aan logeren voor honden deden. Natuurlijk doen ze
dat, want de ruimte daar is enorm, de verzorging is
uitstekend en er wordt met heel veel liefde en geduld
voor je hond gezorgd.
Op het moment dat wij er waren, waren ze nog bezig met
voorzieningen voor de opvanghonden en logées, om te
zorgen dat de dieren het nog meer naar hun zin hebben.
Waar ik enorm veel respect voor heb, is dat ze het
moeten doen van donaties en heel veel eigen geld en tijd.
Deze mensen proberen er echt voor te zorgen dat de
dieren het naar hun zin hebben. De hele familie werkt er
aan mee en zijn per dag lang in touw om alles in orde te
krijgen.
De honden hebben een eigen zwembad, alle ruimte die ze
willen hebben, alle liefde, grote eigen hokken voor de
nacht, want overdag mogen ze gewoon loslopen over het
hele terrein ( ook onder toezicht natuurlijk ) en de
beste verzorging. Wij kunnen helaas niet op vakantie,
maar als ik dat zou doen ( of een weekend weg ) zou ik
mijn honden in alle vertrouwen laten logeren bij Jolanda
en haar familie, omdat ik weet dat de honden het erg
naar hun zin zouden hebben daar en er goed voor gezorgd
zal worden.
Als U denkt dat ik dit verhaal schrijf om reclame te
maken voor de Pannehoeve, heeft U het mis. Ik schrijf
dit omdat ik zeer kritisch kijk naar hondenopvang en
honden logeer adressen. Bij de Pannehoeve krijg ik een
heel goed gevoel en de honden zien er heel blij en
gelukkig uit. Ze hebben het daar erg naar de zin. Als
dat zo is, geeft mij dat een enorm goed gevoel. Bij mijn
eerst volgende vakantie of weekend weg weet ik voor 100%
zeker waar ik ze heen kan brengen in alle vertrouwen.
Wilt U meer informatie over logeer adres voor Uw hond(en)
of een hondje willen opvangen of kopen, neem dat contact
op met Jolanda
via de site:
http://www.hondenopvang-pannehoeve.nl
Dank U voor het lezen en ik hoop dat U nog eens aan dit
verhaal denkt als U interesse heeft in opvang/logeer
adres. |
