|
Hoi Xero,
Onze vakantie zit er weer op en die was toch heel anders
verlopen als ik me had voorgesteld.
Wij gaan al jaren naar hetzelfde vakanties adres en
ergens halverwege de reis bezoeken we altijd een
restaurant waar de baasjes koffie gaan drinken en een
lekker broodje bestellen. De koekjes komen gelijk mijn
richting op en er werd ook altijd een broodje ham of
kaas voor mij besteld. Deze keer was het anders, het lag
niet aan de crisis ,maar aan Cobus. Hij begon na een uur
rijden al allerlei klaagliederen ten gehore te brengen
en van een repertoire waar ik niet van hou. Het was een
mix van Marianne Weber en een rap van Ali B .
We kwamen ook nog in een file terecht en toen wist hij
helemaal niet meer van ophouden,dat mijn trommelvliesjes
niet beschadigd zijn mag een wonder heten. Bij de eerste
de beste parkeerplaats mochten we de pootjes strekken en
werd ons een bak water voorgeschoteld ,zelfs een kluifje
kon er niet vanaf want die hadden ze te ver weggestopt.
Ook even uitgebreid wandelen was er niet bij, Cobus werd
bij een boom gestald en voor mij werden een paar
grassprieten uitgezocht waar ik mijn behoefte moest gaan
doen.
Toen we uiteindelijk op onze vakantiestek gearriveerd
waren moest ik op Cobus passen toen de auto werd
uitgeladen, terwijl ik anders altijd gelijk naar buiten
mag. Ik heb daar een leuke vriendenkring opgebouwd en ze
stonden dan ook allemaal bij de achterdeur op me te
wachten. Het was te gênant voor woorden, mijn vrienden
stonden me luidkeels te roepen terwijl ik achter het
raam alles gade moest slaan. Het vrouwtje wilde Cobus
niet zonder toezicht op het terrein los laten lopen
omdat hij de naam van waakhond eer aan doet en daar
moest ik dan weer onder lijden.
Nadat de koffers uitgepakt waren mocht ik eindelijk mijn
vrienden begroeten,dat was weer een hartverwarmend
weerzien, alleen voor Cobus moest ik me soms vreselijk
schamen. Hij probeerde gelijk een van mijn vriendinnen
te versieren en toen ik hem aan vriend Karel de ezel
voor wilde stellen was hij in geen velden of wegen meer
te bekennen, die vond hij doodeng. Ook Flappie het
konijn kon hem niet bekoren, daar liep hij ook met een
grote boog omheen. Gelukkig lagen er ook een aantal
ballen op het terrein, dus verder heb ik weinig last van
hem gehad.
 Ik
was gewent als we op de hoeve waren om de hele dag los
te lopen en ging hier en daar gezellig buurten, maar dat
kon nu niet meer, ik mocht alleen naar buiten als er
iemand bij was. Ik baalde als een stekker en heb dat
gecompenseerd door de hele week niet meer te luisteren.
Ging tijdens de wandelingen lekker door de vlaaien
banjeren en liet af en toe een boodschap achter op
plaatsen waar mijn vrouwtje dat liever niet had, op een
fraai glad geschoren gazonnetje komen mijn kunstwerken
tot het beste tot zijn recht.
We zijn ook een dagje met onze boevenvriendin Shanga in
Brunssum wezen wandelen en zwemmen en dat was erg
gezellig. Shanga heeft mij ook nog wat goede tips
gegeven hoe ik opdringerige kerels van me af moest
houden en ze werken goed,nogmaals mijn dank daarvoor.
In Maastricht werd mijn geduld wel heel erg op de proef
gesteld, ze weten dat ik dol ben op shoppen, maar moest
iedere keer voor de winkels wachten, ze vonden het te
lastig om met twee honden de winkels in te gaan. Iedere
keer als we in de wacht stonden kwamen er allerlei
vreemde gasten op ons af die een foto van ons wilde
maken, vooral de Aziatische types konden niet genoeg van
ons krijgen. En Cobus vond het helemaal te gek, die
malloot ging keurig op zijn kont zitten om voor ze te
poseren. We werden ook nog gestalkt, want toen we
de volgende dag in Valkenburg waren zagen we weer
diezelfde gast met zijn camera om de nek, het vrouwtje
heeft ons toen heel snel onder de tafel gefrommeld,
omdat ze geen zin meer had in al die fratsen.
We gingen elk avond in Slenaken uit eten en na afloop
mochten we dan in de Gulp zwemmen. Deze Gulp is niet
zo'n ding wat in een broek zit,maar een klein riviertje
wat voor een aantal weken geleden voor heel veel
wateroverlast heeft gezorgd in Zuid Limburg.
Daarna gingen we nog een grote wandeling maken door de
weilanden heen, ook daar hadden we veel bekijks want de
paarden en koeien liepen altijd gezellig een stuk met
ons mee.
Cobus heeft zich na een paar dagen aangepast en ging
zich ineens heel voorbeeldig gedragen,zeiden ze tegen
mij dat ik nog een voorbeeld aan hem kon nemen,nu weet
ik niet wat ze met die opmerking bedoelden, maar ik ben
nu eenmaal een boef en maak zelf wel uit wat ik doe.
Het is weer een heel epistel geworden, maar ik moest het
even kwijt.
Babs |
