25-08-2012    

Mimi  het ADHD Swiffertje heeft een paar dagen bij ons gelogeerd dus het was weer dolle pret hier in huis.  Smorgens om 6.30 stond ze zich al  vreselijk uit te sloven voor  Babs en Cobus,maar ze was even vergeten dat het geboefte van uitslapen houdt, dus werd er een stem op gezet, dat gelijk onze trommelvliesjes deed knappen en de buurt ook deed ontwaken.

Voor eten hadden Cobus  en Mimi geen tijd, er moest gespeeld en gesjeesd worden. Het was net een orkaan  die  door het huis raasde .  Mimi zat in de vensterbank iets wat  Cobus net niet lukte, dan zag je een paar katten voorbij vliegen ,dan weer twee honden die over de bank heen sprongen,het was net of ik naar een slapstick film zat te kijken.
 
De tuindeuren werden dus al heel snel geopend zodat ze buiten uit konden razen. Ook daar moest menig bloem het ontgelden. Ik heb ze om ze tegen zichzelf te beschermen regelmatig uit elkaar moeten halen, omdat ik de aan en uit knop nergens kon vinden bij Mimi.  Ze hebben toch ook even hun rustmomentjes nodig. Babs laat zich niet gek maken door Mimi, die kan zo lekker onverstoorbaar en stoïcijns in de kamer zitten, waardoor Mimi ook wat rustiger wordt.
 

Er zit maar een paar maanden leeftijdsverschil tussen, ze zijn wat dat betreft ook goed aan elkaar gewaagd. Omdat Cobus enorm veel kracht in zijn poten heeft  en daar zo’n hondje zo mee knock out slaat  hebben we hem geleerd om af te gaan  als hij met kleine hondjes speelt,het lukt niet altijd maar 9 van de 10 keer gaat het goed. Cobus gaat liggen en laat zich als springkussen gebruiken of gaat Mimi liften ,dan heeft hij alle vier de poten in de lucht en daar hangt Mimi dan tussen en om af en toe wat salto’s  te vertonen. Als je dan ook ziet hoe lief die grote lobbes omgaat met haar, heel aandoenlijk, ze doet alles behalve voorzichtig met hem.



En Mimi voorziet de honden hier ook van nieuwe kapsels,zo heeft Cobus momenteel een asymmetrische baardlijn en Babs loopt met een punkkapsel rond.
 

Omdat ik al 38 jaar besmet ben met het boevenvirus zit je wel eens te mijmeren “ wat als ik later oud ben”.   Zonder hond zal denk ik niet gaan, kan ik dan nog wel met een grote hond op pad of zal ik dan aan een klein exemplaar moeten. Het is best weer even wennen om zo’n klein hondje om je heen te hebben,eigenlijk zijn het levensgevaarlijke beesten want als je niet goed op let lig je zo op je snufferd. Ze liep steeds voor,tussen en onder  mijn voeten door, heb op het kogelstoten na zo ongeveer alle disciplines van de atletieksport uitgeoefend.

Het antwoord is NEE,ik neem later gewoon weer een bouvier, er zal tegen die tijd vast nog wel een oudere stramme  lobbes  in het asiel zitten of bij de bouviersupporters / bouvierbemiddeling op de lijst staan voor me die me wil vergezellen naast de rollator. Kleine honden zijn aan mij niet meer besteed.
 

Filmpje van Cobus en Mimi