|
Ik kwam vorig via Google jullie site tegen en ben
gelijk gaan lezen en alle foto’s uit je dagboek zitten
te bekijken. Terwijl ik zit te kijken naar de foto’s
kwamen de gedachte weer terug aan onze Bor. Die ik vorig
jaar als verassing van mijn man als kerstcadeau heb
gekregen. Ik dacht ik stuur het verhaal naar je toe
tegen de kersttijd.
.
Voor de kerst had ik al eens tegen mijn man gezegd,
het wordt weer tijd voor een hond, ik ben er nu weer aan
toe. Via internet had ik al vele sites bezocht en de ene
na de andere lieve pup gezien en in gedachte al flink
aan het knuffelen geweest. Toen wij hoorde dat er in het
asiel pups waren binnen gebracht die flink ondervoed
waren, had ik een brok in mijn keel en ben gelijk gaan
kijken . Ja eerlijk gezegd zonder mijn man daarvan op de
hoogte te brengen. Ons buurmeisje werkt in het asiel dus
kon ik na sluitingstijd evengoed naar binnen en zag daar
die kleintjes liggen. Ze waren erg vermagerd dat kon ik
wel zien, maar o zo vertederend nu ze zo heerlijk onder
de warmte lamp lagen te slapen. Ach buurvrouw neem er
toch eentje mee naar huis zei mijn buurmeisje met een
glimlach, ach en eerlijk gezegd wilde ik dat ook graag,
er lag er eentje bij waar ik helemaal gek van was. Ja
Loes je zal wel denken je ziet ze net en toch weet je
wel wie je zou kiezen. Het was een reutje en zo lief!
Terug naar huis vertelde ik het mijn man, die hoorde mij
aan en zei: We gaan er over nadenken ze moeten eerst
even aansterken. Mijn mond stond natuurlijk niet stil
over dat kleine mannetje wat onder die warmte lamp lag
en mijn man zei ja hoor Els ik heb de hint begrepen. Via
mijn buurmeisje bleef ik op de hoogte en die vertelde me
na een weekje dat er 1 pupje was gestorven maar dat het
met de rest heel goed ging. Mijn man belde die avond
naar huis dat hij iets later kwam, nu was dat niet zo
vreemd dus dacht er verder niet over na. Bij thuiskomst
van mijn man vertelde ik onder het eten dat het goed
ging met de pups uit het asiel en dat we nu maar eens
moesten gaan kijken, we wilde tenslotte een hondje, mijn
man
zei jaja we gaan wel even kijken van de week. De dag dat
wij gingen kijken naar de pups, zag ik tot mijn schrik
dat MIJN mijn kleine kereltje er niet meer tussen lag en
vroeg waar hij het pupje was gebleven. Ja sorry
buurvrouw die is van de week verkocht en vandaag
opgehaald. Ik was helemaal van de kaart, mijn man zei
kom we gaan naar huis we laten dit even zakken en gaan
na de kerst nog even kijken en nemen dan een besluit
welke we nemen. Wat ik toen nog niet wist was dat de
koper van het pupje mijn eigen man was, en dat het
buurmeisje het pupje even weggedaan had toen wij kwamen
kijken. Kerstochtend was mijn man al vroeg uit zijn bed
en zei ..blijf even liggen ik maak vandaag het
kerstontbijtje voor ons tweetjes. Heerlijk lag ik naar
de geluiden te luisteren die beneden uit de keuken
kwamen. Het bleef een tijdje stil en ik hoorde de
achterdeur. Mijn man riep ELSSSS kom eens naar beneden
er loopt hier iets over de vloer en je moet me eventjes
helpen het te vangen. Snel mijn ochtendjas aangedaan en
met mijn gemopper dat mijn man een held op sokken was
dat hij niet kon vangen wat er bij ons over de vloer
liep liep ik de trap af, daar zat mijn grote stoere man
al lachend op de vloer en zei Vrolijk kerstfeest Els,
verbaasd keek ik hem aan, totdat ik opeens een snoetje
achter zijn rug vandaan zag komen, mijn kleine
puppymannetje mijn kleine Bor, huilend van blijdschap
ging ik naast mijn man op de vloer zitten en die kleine
huppelde om ons heen, er werd op het raam getikt en een
lachend gezicht zei Vrolijk kerstfeest buurvrouw!! Mijn
man en het buurmeisje hadden dit samen bekokstoofd, wat
een heerlijke kerstochtend ! Bor is nu een flinke
jongen en we genieten heel erg van hem.
Fijne kerstdagen,
Els Ruud en een poot van onze Bor. |
