|
De houding van de oren van de hond
Honden zijn sterk afhankelijk van lichaamstaal om te
verwoorden wat ze voelen, zowel fysiek als emotioneel.
Een hond die zijn oren naar achter houdt is niet altijd
agressief. Het kan ook nervositeit, onderdanigheid zijn
of hij is klaar om te vluchten.
Communicatie
Een hond gebruikt in principe vijf delen van zijn
lichaam om te communiceren. Dit zijn de staart, oren,
mond en tanden, ogen en de vacht op de rug van de hond.
Honden zullen ook hun houding aanpassen, inclusief de
houding van de oren. Dit alles wordt gedaan om de emotie
of fysieke status van de hond weer te geven.
Agressie
Een agressieve hond zal zijn oren naar achteren strak
tegen het hoofd houden. Het sachet gedeelte dat de flap
of beker van het oor vormt kan rusten tegen de
achterkant van de nek van de hond. Heel zelden kan het
geval zijn dat de hond zijn oren omhoog en naar voren
doet in een agressieve houding.
Nervositeit
Een hond die gespannen of angstig is houdt zijn oren
naar beneden en gedeeltelijk terug naar zijn schedel.
Gestreste honden, net als agressieve honden, kunnen hun
lip omhoog doen, maar de hond kan zichzelf terugtrekken
in een onderdanige houding.
Onderdanig
Een onderdanige hond zal zijn oren omlaag tegen het
schedel houden en zal geen oogcontact zoeken. Zijn
staart is laag en het puntje kan kwispelen. Een
onderdanige hond kan ook de andere hond gaan likken.
Angst / Vluchten
Deze twee uitdrukkingen lijken op elkaar. De oren van de
hond staan naar achter plat tegen de schedel. In
tegenstelling tot het gladde voorhoofd die in verband
staat met onderdanigheid, zal een angstige hond een
gerimpeld voorhoofd hebben. Een angstige hond kan
vluchten, maar als de hond zich bedreigt voelt kan dit
omslaan in agressie.
|
