|
HONDEN MET HET
POSTBODESYNDROOM
Veel honden hebben een hekel aan postbodes en
krantenjongens of -meisjes. Vaak dacht men dat dit kwam
door het uniform van de postbodes. Wellicht omdat
uniformen bij mensen toch ontzag - en dus angst -
inboezemen, dacht men dat dit bij honden ook wel het
geval zou zijn. Hier is helemaal niets van waar. De
hekel aan geüniformeerde mensen ontstaat bij honden
juist andersom.
|
 |
Het territorium is
de basis
In de natuur leven honden in een territorium. Dit is een
leefgebied waarin zij kunnen jagen om te eten, dat
gemakkelijk te verdedigen moet zijn en waar ze zich in
kunnen voortplanten. De grens van het territorium is
natuurlijk het meest kwetsbaar. Hier loert het gevaar.
Andere groepen kunnen het gebied in willen nemen, andere
roofdieren kunnen een gevaar vormen en dat gevaar is
natuurlijk het grootst op die grens. Kan het gevaar hier
afgewend worden, dan is het territorium weer veilig en
zijn de overlevingskansen van de groep het grootst. De
grens van dit territorium wordt afgezet met geurvlaggen.
Dit betekent dat de leider tegen bomen, struiken en
andere afzettingen wat urine achterlaat waar zijn geur
aanzit.
|
|
Het territorium
thuis
Ook onze huishonden hebben een territorium. In eerste
instantie is dit het huis, maar ook de tuin, de
wandelroute en het speelveld zullen langzamerhand tot
het territorium gaan behoren. Het huis blijft echter wel
het belangrijkst. De roedel waarmee onze huishonden
leven verschilt echter wel enorm met die van de hond of
wolf in de natuur. In de natuur komt geen visite en
nemen de kindertjes geen vriendjes en vriendinnetjes mee.
In de situatie van de huishond wel en al die visite en
vriendjes en vriendinnetjes komen binnen via de voordeur.
Dit is natuurlijk ook de grens van het territorium, de
meest kwetsbare plek, de plek waar het gevaar dag en
nacht loert.
Het verdedigen van het territorium wordt de honden ook
aangeleerd. Iedereen in huis is rustig. De televisie
staat aan en er wordt koffie gedronken. Opeens gaat de
bel. Op dat moment staat de roedelleider op en loopt
naar de voordeur. Hiermee geeft hij aan dat alarmfase
één in werking is getreden. Er is onraad bij de grens
van het territorium. De hond volgt zijn leider en loopt
mee naar de voordeur. De baas doet de voordeur open en
ja hoor: vreemdelingen aan die grens. Na drie keer heeft
de hond in de gaten dat het territorium bedreigd wordt
zodra de voordeurbel gaat en hij slaat aan om het huis
te verdedigen. Dit gedrag zal zich verder uitbreiden
richting tuinhekje. Zodra de hond dat hoort zal hij gaan
blaffen.
In de meeste gevallen zal de hond hier als pup voor
beloond worden. De baas is trots dat zijn pup kan
blaffen en iedereen geniet van het spektakel. Ook al is
dit later niet meer zo leuk. Toch komt de visite binnen
en meestal is de rust weergekeerd als de visite eenmaal
rustig zit. Honden gaan over het algemeen niet blaffen
als de telefoon gaat. Ook niet als dit een zelfde soort
geluid geeft als de voordeurbel. Dit komt omdat de
leider niet naar de grens van het territorium gaat en er
geen bedreigingen gevormd worden. Dat die baas in één of
ander apparaat gaat staan praten moet hij zelf weten.
Daar heeft de hond geen boodschap aan.
|
|
Succes bij de
postbode
De honden weten inmiddels wel dat geluid bij de voordeur
mogelijk gevaar kan betekenen. Ook al is dit geluid de
brievenbus. Iedere keer als de postbode brieven in de
bus doet gebeurt er iets bij de voordeur en zal de hond
er, als een goed verdediger van zijn territorium, op af
stuiven. Dit keer met succes, want de postbode draait
weer om en verlaat de voordeur en de tuin. Het is de
hond gelukt om deze indringer weg te jagen. Het probleem
is echter dat die postbodes en krantenbezorgers nogal
vasthoudend zijn. Ze komen iedere dag weer terug. De
felheid van de hond zal dan ook steeds meer toe kunnen
nemen. Als ze dan ook de postbode, zoals vroeger in een
duidelijk voor de hond herkenbaar uniform zien vluchten
en de volgende dag weer terugkomen, kan dit gedrag ook
buiten en naar andere mensen met een uniform aan, gaan
optreden.
Dat is natuurlijk heel vervelend. Enerzijds voor post
die helemaal verscheurd kan worden en anderzijds voor de
postbodes die soms hun vingers bijna kwijt zijn. Als u
een hond heeft die nogal fel reageert op postbodes hang
dan een brievenbus buiten of zorg dat de hond niet bij
de voordeur kan komen. Dat maakt hun werk veel
plezieriger. |
