
Tevenkwaaltjes
De medische problemen die zich bij teven kunnen
voordoen hebben in de meeste gevallen betrekking op het
voortplantingsstelsel. De meest voorkomende worden in
dit artikel genoemd.
Vaginale infecties (vaginitis)
Deze vrij zeldzame aandoening kan veroorzaakt worden
door een anatomische afwijking waardoor problemen met
het urineren ontstaan en waardoor urine in de vagina
achterblijft. Maar ook door een bacteriële infectie,
virussen of door beschadigingen in het slijmvlies.
Etterige uitvloeiing en irritatie waardoor de teef zich
vaker likt en wast zijn symptomen waaruit men kan
afleiden dat er iets aan de hand is, de teef is
bovendien zeer aantrekkelijk voor reuen. Onderzoek van
de urine wijst uit of er inderdaad sprake is van
vaginitis. De behandeling hangt af van de oorzaak,
meestal zal een behandeling met antibiotica worden
voorgeschreven, anatomische afwijkingen worden operatief
gecorrigeerd.
 |
Juveniele vaginitis
Jonge teefjes kunnen al voordat ze twee maanden oud zijn
last hebben van vaginale afscheiding. Deze afscheiding
kan een korst vormen bij de vulva maar geeft verder geen
ongemak. De behandeling kan bestaan uit wassen met zout
water of een mild, maar sterk ontsmettingsmiddel. Na de
eerste loopsheid geneest de ziekte meestal spontaan.
 |
Baarmoederontsteking (pyometra)
Een baarmoederontsteking ontstaat meestal na een
loopsheid of na een bevalling. Er kan sprake zijn van
een gesloten baarmoederontsteking of een open
baarmoederontsteking. Bij een gesloten ontsteking hoopt
de etter zich in de baarmoeder op, hierbij ontwikkelen
de symptomen zich sneller, deze symptomen zijn dorst
gevoel vaker willen plassen en meer behoefte aan rust.
Teven met en open pyometra hebben last van stinkende
uitvloeiing die naarmate de ontsteking langer duurt heel
veel etter te zien geeft, de teef kan koorts krijgen en
heeft last van een versnelde ademhaling en hartslag. Een
echo of röntgenfoto kan uitsluitsel geven. De
behandeling bestaat meestal uit verwijdering van de
baarmoeder. Wanneer pyometra bij jonge teven voorkomt is
dit meestal na een behandeling met oestrogeen b.v. na
een ongewenste dekking.
Het is zorg bij verdenking van een baarmoederontsteking
zo snel mogelijk contact op te nemen met de dierenarts.
 |
Endometritis
Dit is een ontsteking van het baarmoederslijmvlies die
veroorzaakt wordt door een bacterie. Hierbij wordt geen
etter geproduceerd en aangetaste teven vertonen vaak
geen symptomen maar nemen meestal niet op wanneer ze
gedekt worden. Deze aandoening doet zich voor na de
loopsheid of na een bevalling. Na een loopsheid is de
prognose slecht, hierbij is vaak operatief ingrijpen
noodzakelijk. Na een bevalling is de prognose goed de
behandeling bestaat hier uit toedienen van oxytine
gedurende enkele dagen.
Vaginale poliepen
Deze poliepen zijn vergroeiingen van de vaginawand. Het
gaat in feite om poliepachtige tumoren die goed of
kwaadaardig kunnen zijn. Afhankelijk van de soort poliep
wordt deze chirurgisch verwijderd, afgebonden of
bestraald.
Verzakking (prolaps)
Bij een loopsheid kan de wand van de vagina onder
invloed van oestrogeen zo opzwellen dat deze uit de
vagina stulpt. De teef zal zich vaker aan de vagina
likken, plassen kan haar pijn doen. Soms kan er een
verzakking optreden. Deze problemen doen zich meestal
voor tijdens de loopsheid, maar kunnen ook ontstaan
wanneer een reu en teef tijdens de dekking voortijdig
worden gescheiden (de bulbo urethrale klier in de penis
is dan nog niet geslonken waardoor bij de teef schade
kan ontstaan). Hieruit blijkt eens temeer dat men bij
een dekking moet zorgen voor een rustige omgeving.
 |
Schijndracht (pseudo-graviditeit)
Schijndracht is een hormonaal bepaalde gedragsstoornis
die bij teven van elke leeftijd kan voorkomen na een
dekking die niet succesvol is geweest maar ook bij
ongedekte teven. In het laatste geval herhaalt deze
toestand zich na iedere loopsheid. Omdat er een groot
risico bestaat dat er kanker ontstaat bij steeds
terugkerende schijnzwangerschap is het aan te bevelen de
teef te laten steriliseren. Een schijndrachtige teef
gedraagt zich als een drachtige teef, wil meer eten,
wordt dikker en gaat nestelen. Ook gaan de melkklieren
opzetten en melk produceren. Gezonde teven kunt u in dat
geval een dag laten vasten en ze vijf tot tien uur geen
water geven (als u dat laatste tenminste kunt opbrengen).
Niet elke schijndrachtige teef zal al deze
verschijnselen vertonen, sommigen hebben er maar van
enkele last. Schijnzwangerschap gaat meestal vanzelf
weer over, maar kan als de teef er veel last van heeft,
met medicijnen worden behandeld, er zijn ook
homeopathische middelen. Gezwollen melkklieren kunnen
zachtjes worden gedept met kamferspiritus (niet wrijven).
Het beste kan men een schijndrachtige teef schraal
voeren en veel afleiding en beweging geven.
 |
Melkkliertumoren
Melkkliertumoren of kanker aan de melkklieren komt bij
teven vaak voor, de klieren in de lies worden het vaakst
getroffen. De belangrijkste oorzaak hiervoor is de
invloed van oestrogeen dat wordt aangemaakt in de
eierstokken. Teven aan wie gedurende langere tijd een
anticonceptie pil wordt toegediend lopen meer risico
vanwege het hoge gehalte aan oestrogeen dat in het
anticonceptie middel is verwerkt. De teef heeft over het
algemeen weinig last van een knobbeltje. Wordt een
knobbeltje echter erg groot dan kan ze wel hinder gaan
ondervinden. Kwaadaardige melkkliertumoren kunnen
uitzaaien naar de longen, lever en andere organen. Laat
bij de jaarlijkse enting de dierenarts altijd even
controleren of er knobbeltjes te voelen zijn of doe dit
zelf op gezette tijden. De behandeling van
melkkliertumoren bestaat uit operatieve verwijdering.
Wanneer er sprake is van uitzaaiing naar organen kan men
overwegen om een chemokuur toe te passen.
 |
Melkklierontsteking (mastitis)
Mastitis is een melkklierontsteking die ontstaat tijdens
de melkproductie, dit komt omdat bacteriën de kans
krijgen om via wondjes of scheurtjes in de borst te
dringen. De huid voelt warm aan, is rood verkleurd, de
teef is lusteloos en heeft vaak koorts. De behandeling
bestaat uit een kuurtje met antibiotica. Haal zogende
pups weg bij de ontstoken klier, meestal kiezen de pups
er zelf al voor om van deze tepel af te blijven omdat de
smaak en geur van de melk niet prettig is. Dan zijn er
natuurlijk nog de problemen rond de bevalling, deze zijn
al in een eerder artikel beschreven. Verder is het zo
dat teven, vanwege de hormonale schommelingen die
gepaard gaan met de loopsheid, eerder kans hebben om
diabetes te ontwikkelen. Houdt daarom het gewicht van de
teef en haar drinkgedrag in de gaten. Tijdens loopsheid
zou een vezelrijk dieet preventief kunnen werken.
Diabetes is niet iets dat met
thuismedicatie te behandelen is, wanneer u diabetes
vermoedt dient u direct contact op te nemen met de
dierenarts.
 |
|